Herstelde verbindingen openbaar vervoer | Voorburg april 1947
Helaas hebben we de laatste maanden taferelen gezien in Oekraïne, die zichtbaar maakten wat een echte oorlog betekent voor bewoners, voor het bedrijfsleven en voor de infrastructuur (wegen, spoorwegen, scholen, ziekenhuizen, gemeentehuizen). Hoe lang zal het duren voor deze zaken weer hersteld zijn, dat mensen weer kunnen wonen, werken, studeren, ontspannen? Deze beelden zullen oudere HVV-leden doen terugdenken aan de Tweede Wereldoorlog. Lang hebben we gedacht dat die verschrikkingen achter ons lagen. Dat zoiets nooit meer zou gebeuren, en dus ook dat we ons geen inspanningen meer hoefden te getroosten om in vrede en democratie te kunnen leven. We zijn hardhandig ontwaakt.
Bijgaand artikel laat de langdurige gevolgen zien van oorlogshandelingen voor het openbaar vervoer. Pas twee jaar na de oorlog kon de spoorverbinding met Scheveningen hersteld worden. De Duitsers hadden veel materiaal geroofd, terwijl in de koude, laatste oorlogswinter, met zijn grote schaarste aan kolen, de dwarsliggers van de rails waren gebruikt voor het stoken van de kachels en de majo’s binnenshuis. Majo’s waren zelfgemaakte kacheltjes, die meestal bestonden uit een ijzeren bus met een rooster er boven op, die in een grotere bus stond. Dergelijke majo-kacheltjes waren ontoereikend om het huis te verwarmen, maar leverden net genoeg warmte om op de koken. Zij konden alleen worden gestookt met ruwe houtsplinters, papier en andere hoog brandbare materialen.
Voor de ‘Blauwe tram’ gold hetzelfde als voor het spoor naar Scheveningen: rails en bovenleiding waren gesloopt, en deels ook gebruikt voor de aanleg van de Atlantikwall. Het duurde lang voordat vervangende onderdelen beschikbaar kwamen, maar het artikel maakt duidelijk dat in het zomerseizoen van 1947 de tramlijn naar Scheveningen weer zou gaan rijden.