Scribent | januari 1949

Scribent

Het taalgebruik van parlements-en gemeenteraadsleden is sinds 2002 steeds scherper geworden, steeds meer gepolitiseerd. Natuurlijk, dat kwam vroeger ook voor. Maar waar toen de nadruk lag op politieke beledigingen in subtiele bewoordingen, daar is tegenwoordig weinig meer van over. ‘Heks’ als aanduiding voor de minister van Financiën,  ‘tuig van de richel’ om daarmee journalisten te betitelen, en ‘nepparlement’ zijn voorbeelden van taalgebruik waarin de subtiliteit volstrekt verdwenen is. Dat taalgebruik is meer dan zorgelijk, zeker vanwege de voorbeeldfunctie die parlementsleden en andere politici hebben.
Ook 75 jaar geleden worstelde de Voorburgse gemeenteraad met hetzelfde probleem. Daarbij ging het om het woord ‘scribent’. Misschien is deze auteur ook teveel aangetast door het moderne taalgebruik, maar op hem kwam het woord scribent nog als tamelijk neutraal over. Maar toen werd het door anderen als beledigend ervaren. Dat was de aanleiding voor een stekelig debat. Dit woordgebruik kon niet, dat vond ook de voorzitter van de Raad. De vraag rijst wel of de huidige jeugd nog wel begrijpt wat onder het begrip ‘scribent’ verstaan wordt. Dat is uiteindelijk een veel groter probleem.

 (Het Binnenhof)