Tapperijen | 25 oktober 1949

Er is tegenwoordig veel te doen over gokverslaving, en tabak roken of vapen als een alternatief voor roken. De overheid probeert met wisselend succes door verbodsbepalingen, hoge prijzen dan wel afkeurende reclames, dit soort verslavingen te ontmoedigen. Sommigen (velen?) vinden dit betuttelend gedrag. Hun insteek: laat mensen zelf kiezen, maar laat ze dan ook zelf de gevolgen dragen. En dat is weer lastig in de gezondheidszorg waar we er vanuit gaan dat bij ziekte iedereen recht heeft op een passende behandeling.
Vroeger ging overigens het overheidsingrijpen soms nog een heel stuk verder. Vanaf 1934 was ook in delen van Voorburg een bepaling van kracht, waarbij het verboden was om drank-tapperijen in het leven te roepen. Wilde men in een café alcohol nuttigen, dan moest men daarvoor dus naar een andere wijk of naar Den Haag. Dat verbod betrof Voorburg-Noord en het Damsigtkwartier. Dat waren wijken met een arbeidersbevolking, die tegen zich zelf beschermd moest worden. In de andere wijken was dat blijkbaar niet nodig, ook al woonden daar ook arbeiders. Gelukkig voor de bewoners van de betroffen wijken, waren volgens B&W in 1949 de ‘levensopvattingen van de arbeiders belangrijk ten gunste’ gewijzigd. Vandaar dat het college van B&W voorstelde om de verbodsbepaling op te heffen. Daar zal een goed glas op gedronken zijn…

(Maasbode)